In de afgelopen jaren besteden auteurs zoals Frank Frossel [3], Claus Arendt & Jörg Seele [4] en Josef Maier [5] ruim aandacht in hun boeken aan werkwijzen om op een gestructureerde wijze tot een diagnose van de schade te komen. Ofschoon er verschillen zijn, komen de hoofdlijnen met elkaar overeen. De basisopzet komt uit het WTA – Merkblatt 4-5-99/D ‘Beurteilung von Mauerwerk – Mauerwerksdiagnostik’ [2]. Na 6 jaar voorbereiding door het Referat 4 Mauerwerk van de WTA verscheen deze Technische Voorlichting in 1999. Een goed schadeonderzoek bestaat volgens deze richtlijn uit de volgende stappen:

1. Oriëntatie;
2. Opname en beschrijving van de schade;
3. Onderzoeksplanning;
4. Onderzoek ter plaatse en in het laboratorium;
5. Beoordeling onderzoeksresultaten;
6. Restauratieplan.

Impliciet gaat de WTA -Technische Voorlichting (Merkblatt) ervan uit dat het project meerdere malen bezocht wordt. Met name bij kleine projecten is het onderzoeksbudget te gering om dit te doen. Een aantal stappen zullen dan gecombineerd moeten worden.

Een analoog, maar meer gedetailleerd, schema is te vinden in de ÖNORM B-3355-1 [6].