Het is half tien en ik moet rennen om op tijd op mijn werk te komen. Werk?, hoor ik je denken. Een MCS-patiënt? Zo iemand die nergens tegen kan? Een baan?

Jazeker, ik heb een baan. Het is maar een paar uur in de week en het niveau is niet wat je ‘academisch geschoold’ kunt noemen, maar de omstandigheden zijn gunstig en de collega’s en klanten zijn vriendelijke mensen. Mijn baan is op de biologische markt.

Toen de kinderen hoorden dat ik marktkoopvrouw zou worden, gaven ze meteen advies. ‘Mam, dan moet je wel leren schreeuwen hoor. Appels te koop! Een euro per kilo! Mooie bloemen! Tweede bos halve prijs!’ Ze zagen het al helemaal voor zich. Hun moeder op de markt. Maar nee, zo’n baan zou niets voor mij zijn. En zo’n markt is de biologische markt ook niet. Bij ons komt een heel select publiek. Mensen die bewust met hun voeding bezig zijn, die weloverwogen kiezen voor zuivere producten. Bij zulke mensen hoef je niet te schreeuwen.

Inmiddels is het vijf over half tien. Ik probeer stevig door te fietsen, maar dat valt vandaag niet mee. Het ene na het andere brommertje haalt me in, en steeds moet ik mijn sjaal voor mijn mond houden om het inademen van benzinedampen en de daarmee gepaard gaande duizeligheid en oogpijn te voorkomen. Bij een rood stoplicht vullen de geuren van diesel, gel, parfum en sigaretten het kruispunt. Het is een verademing om even later tussen de ‘schone’ mensen van de biologische markt te lopen. Geen uitlaatgassen, geen nicotine, geen aftershave.

‘Goedemorgen Catherina’, wensen mijn collega’s mij als ik arriveer bij ‘onze’ kraam. Ook al werk ik er nog maar een paar weken, ik voel me er al helemaal thuis. En ik ben trots op de producten die we verkopen: granen, linzen, bonen, noten, olie, sappen en gedroogd fruit. Alles onbespoten, zonder chemische toevoegingen en suikervrij. Dankzij dit voedsel ben ik zelf, naast de aanpassingen in huis, enorm opgeknapt. Geen wonder dus dat ik het iedereen van harte kan aanbevelen.

Mijn eerste klant staat al te wachten. ‘Een kilo ronde zilvervliesrijst, een half pond gemengde noten en een ons gedroogde appeltjes graag’. Ik ga ermee aan de slag. Gehandicapt en toch een baan. Ik voel me gelukkig.

Catherina