Vandaag las ik het relaas van iemand die na zes jaar(!) procederen van de rechter gelijk gekregen had. En naar wat ik over de casus las terecht naar mijn mening. Niet dat het iets uitmaakt. Zo bescheiden moet ik ook zijn.

Toen ik las wat de volgende stap was, vroeg ik me toch echt af of civiele geschillen bij de rechtbank bedoeld zijn om advocaten en en deskundigen van de straat te houden in plaats van een oplossing te vinden voor het probleem. Niet dat ik enig belang heb bij de oplossing. De praktijk is zo weerbarstig dat er altijd weer een adviesvraag uit voortkomt.

De aannemer in kwestie denkt er geheel anders over de uitspraak van de rechter. Hij heeft na rijp beraad (althans ik hoop het) na een maand beroep aangetekend. Overigens gaat het hele geschil naar mijn inschatting om een bedrag dat voor betrokkene hoog is maar voor een aannemer eigenlijk een lachertje is.

Snappen waarom de aannemer hoger beroep heeft aangetekend, doe ik dan ook niet. Het kost hem alleen maar geld. En waarschijnlijk (veel) meer dan het hem kost om het probleem op te lossen. Ook in het geval dat hij bij een hogere rechter gelijk krijgt dan kost het procederen hem geld. De proceskosten worden door de rechter zelden geheel toegekend. Als de aannemer verzekerd tegen proceskosten (overigens is dat meestal gelimiteerd) dan worden zijn eigen uren, die hij er in heeft moeten stoppen, niet vergoed. Met andere woorden geld kosten doet het altijd. Het is niet voor niets dat een oude spreekwoord, helaas bij velen vergeten, zegt ‘Wie procedeert om een koe legt er één op toe’.

Los van de kosten is wat altijd blijft, de overlast of het verminderd woongenot en de ergernis daarover zolang de zaak onder de rechter is. Winnen in eerste instantie duurt vaak lang. In tweede instantie gaat het niet sneller. In mijn ogen iets waar je ook rekening mee moet houden tenzij natuurlijk je in staat bent om je over de ergernis heen te zetten.

Het recht heet eerlijk te zijn. Dat rechters naar eer en geweten onafhankelijk tot hun oordeel komen, staat voor mij buiten kijf. Maar wat mag je verwachten als de rechter geen enkel inzicht heeft in de materie over het gaat. Ik heb in de loop van de jaren slechts 1 keer meegemaakt dat de rechter gelijk de angel te pakken had. Partijen wisten vervolgens niet hoe snel ze tot een schikking moesten komen. Wonder boven wonder waren ze er beiden blij mee.

In alle andere gevallen bleek het een loterij te zijn, Menigmaal heb ik meegemaakt dat de zaak volgens het expertise-rapport geheel duidelijk was. En dat de rechter vervolgens geheel anders besliste. Meestal in verwarring gebracht door de vragen van de tegenpartij. Het is nu eenmaal eenvoudiger om twijfel te zaaien dan iets te bewijzen. Veel rechters gaan daar in (helaas) mee.

Ben ik tegen procederen? Nee, in hemelsnaam niet. Ik leer er ieder keer weer van. En dat met plezier. Maar dan wel graag voor een opdrachtgever die er evenveel plezier in heeft en mij wilt betalen voor mijn diensten. Wat er ook uit komen mag.

Gegroet,
Cornelis