De gehydrofobeerde spouwmuur
In mijn studententijd stond er een spouwmuur in het lab. Een keer mochten we daar met water spelen. Het feestje duurde maar even. Al snel riep 1 van ons dat de muur doorslag. Door de muur kwam het water in de spouw. Dit hoort zo, vertelde de prof. En omdat het niet waait in de spouw, zal het water altijd naar beneden stromen. Het binnenblad blijft zo droog. Dat gaat nooit fout. Behalve als je een steen in de spouw stopt. Aanschouwelijk onderwijs om nooit te vergeten.
U kent ze wel: opnieuw gevoegde en gehydrofobeerd gevels. Zo eigenwijs als ik ben, vraag ik altijd naar de opbouw van de muur. Het antwoord is bijna altijd: een spouwmuur. En daarna komt het verhaal. De voegen zijn vernieuwd en de muur is vervolgens gehydrofobeerd. We dachten dat de vochtige plek kwam door de regen. Maar het heeft niet gewerkt. En dan schud ik mijn hoofd. Waar is de kennis gebleven over de spouwmuur. Nog erger is dat ik nu een probleem heb. Hoe verzwijg ik dat ik er mijn geld opgezet had dat het opnieuw voegen niet zou werken.
Gegroet, Cornelis
Hallo Cornelis,hoe herkenbaar en actueel is dit probleem vandaag de dag weer. Een gevallen steen in de spouw of mortelresten die op de spouwankers is blijven hangen en in contact staan met het binnenblad. Met de huidige energie prijzen en overheidssubsidies zijn we wederom massaal aan het na-isoleren geslagen. Natuurlijk moet je de gevel daarna vol hydrofoberen voor een optimaal resultaat. Helaas blijkt dit te vaak tot teleurstellingen waar een ieder naar elkaar wijst. Ga zo door met je (sputterende) colums. Een goed verstaander………. Groet E de Vink
De kopgevel van de overburen uit de begin zeventiger jaren, dat is inmiddels een interessant studieobject geworden. Tot 5 jaar geleden zag het er uit zoals het moet, een mooie egale kleur. Op het oog was er niets mis mee. Het voegwerk zag er goed uit.
En nu zijn er na elke winter meer gele plekken. Niet groter dan een paar vierkante centimeter. Het worden er wel steeds meer. Voor een studieobject is dat fantastich. Maar als je de eigenaar bent van die kopgevel?
Ik kan het me levendig herinneren. Op een dag stond daar een steiger. Hogedrukspuit erop en dan slijpen. Voordat ik het wist zaten de voegen er weer in, juist voor een flinke regenbui. Wat zat ik verkeerd met die regenbui, kwam ik na de eerste winter achter.
Het waren er na de eerste winter nog maar een paar, die kleine gele plekken op de baksteen, willekeurig verspreid over de muur. Nu ga je niet voor de kopgevel van de buren staan om deze uitvoerig te bestuderen. De buren zouden ervan schrikken. Soms als ik er langs loop, werp ik een snelle blik op. Het is interessant hoe de vorm van die gele plekken zijn. Net alsof iemand met een heel klein beiteltje heel voorzichtig een klein stukje van de baksteen afgehakt heeft.
Na iedere winter zijn er meer. Bij zo’n speurtocht, ik ben niet erg efficiënt daarin, kwam ik een foto tegen die wel erg veel leek op de kopgevel van de overburen. En toen wist ik het weer. De kopgevel heeft last van vorstschade. Waarom pas na meer dan 40 jaar en niet eerder? Een simpele proef met het buisje van Karsten was dat maar mogelijk. Dan weet ik zeker of de vorstschade veroorzaakt wordt door het hydrofoberen van de gevel. Maar ja, het is de kopgevel van de overburen.
Gegroet, Cornelis