In mijn studententijd stond er een spouwmuur in het lab. Een keer mochten we daar met water spelen. Het feestje duurde maar even. Al snel riep 1 van ons dat de muur doorslag. Door de muur kwam het water in de spouw. Dit hoort zo, vertelde de prof. En omdat het niet waait in de spouw, zal het water altijd naar beneden stromen. Het binnenblad blijft zo droog. Dat gaat nooit fout. Behalve als je een steen in de spouw stopt. Aanschouwelijk onderwijs om nooit te vergeten.

U kent ze wel: opnieuw gevoegde en gehydrofobeerd gevels. Zo eigenwijs als ik ben, vraag ik altijd naar de opbouw van de muur. Het antwoord is bijna altijd: een spouwmuur. En daarna komt het verhaal. De voegen zijn vernieuwd en de muur is vervolgens gehydrofobeerd. We dachten dat de vochtige plek kwam door de regen. Maar het heeft niet gewerkt. En dan schud ik mijn hoofd. Waar is de kennis gebleven over de spouwmuur. Nog erger is dat ik nu een probleem heb. Hoe verzwijg ik dat ik er mijn geld opgezet had dat het opnieuw voegen niet zou werken.

Gegroet, Cornelis