Op een congres heb ik eens foto’s gezien van Nederlandse woonkamers in de vorige eeuw. Wat opviel was de ruimte. Toch waren deze woonkamers veel kleiner dan van menig nieuwbouwappartement. De ruimte ontstond door ze “leeg” waren. We kunnen het ons nauwelijks meer voorstellen; 1 schermerlamp in de kamer was toen heel gewoon.

Daaraan moest ik denken toen ik laatst voor een collega wat dataloggers moest plaatsen in zo’n oude arbeiderswoning net buiten het centrum van een stad in het westen van het land. U kent ze wel; kleine huisjes zonder voortuin waarvan de zolder de verbouwd is tot slaapkamers. Aan de achterzijde is meestal met een aanbouw voor de douche, het toilet en berging. Deze woning stamde nog uit de tijd dat er gebouwd werd zonder spouwmuren. Er was destijds degelijk gebouwd. Ik zag geen sporen van regendoorslag. En naar optrekkend vocht zag het er ook niet uit.

Voor wie graag dicht bij het centrum woont, zijn het aantrekkelijke woningen. Wel moet je geen auto hebben of veel geld voor een plek in de parkeergarage om drie straten verder. Ook moet je niet veel eisen stellen aan ruimte.

Voordat de deur openging, moest de trotse bewoner wat spullen opzij zetten want anders kon hij niet bij de voordeur komen. Gelukkig was het een warme dag en waren mijn brillenglazen niet koud want anders zouden ze beslagen zijn toen ik tegen een muur van vocht liep bij het betreden van de woonkeuken. Mijn collega had al gezegd; meten doe je soms om mensen te overtuigen en niet omdat het nodig is voor een goed advies.

De mensen vertelden dat ze last hadden van vochtproblemen in de woning. We gingen naar de voorkamer waar de baby sliep. Ik moest in deze kamer oppassen waar ik liep. Zo vol was het er. Ze haalden wat spullen weg en schoven de kast tegen de voorgevel opzij. Ook zonder te kijken had ik al kunnen zeggen. Een kast tegen ongeïsoleerde buitenmuren plaatsen is spelen met vuur. Achter de kast die als een isolatiedeken werk, blijft het koud. En dat heeft tot gevolg dat de relatieve vochtigheid daar veel hoger is dan midden in de kamer. Schimmels vinden dat reuze lekker.

Naast het huis liep een pad naar de tuin van de buren. Ook bij deze gevel hadden ze last van vochtproblemen achter het dressoir dat waarschijnlijk stamde uit de tijd van mijn grootmoeder. Hiervan dachten zij dat het kwam van de stenen die de buren tegen de gevel had gestapeld. Uit de opmerkingen sprak dat zij zich in het probleem al verdiept hadden. Het internet ten spijt, het was nog niet bij hen opgekomen dat koudebruggen weleens de oorzaak konden zijn.

Vanwege de deskundigheid van de bewoners zal het nog wel even duren voordat mijn collega ze overtuigd heeft van het enige juiste: in een kleine arbeiderswoning moet je de kunst van het opruimen verstaan want anders komen de schimmels je helpen. Alleen gaat dat wat langzamer.

Gegroet, Cornelis.