Op mijn rug, in mijn blootje lig ik in de sauna. Zojuist heb ik een half uurtje gerend door een prachtig naaldwoudbos en langs een idyllisch meertje om mijn lichaam op te warmen. Nu geniet ik van een behaaglijke warmte die weldra zal overgaan in een zweterige hitte. Het ontgiften is begonnen.

Ontgiften is voor Multiple Chemical Sensitivity (MCS) patiënten zoals ik belangrijk. We hebben zoveel chemische stoffen opgeslagen in ons lichaam, dat we bij iedere volgende confrontatie met één van deze stoffen ziek worden. Door te zweten raken we een deel van de gifstoffen kwijt en kunnen we meer dagelijkse stoffen verdragen.

Behalve ontgiften is vermijden belangrijk. Vermijden van alles waar we niet tegen kunnen. Voor ons vertrek maakte ik me hier grote zorgen over, maar nu ik eenmaal in Zweden ben, blijken mijn zorgen gelukkig onterecht. Er zijn hier weinig geparfumeerde mensen en rokers heb ik nog helemaal niet gezien. De huizen en het meubilair zijn gemaakt van hardhout en de natuur is prachtig. De lucht is schoon. Echt schoon. Het is hier geweldig. Ik voel me beter dan ooit.

De geluiden van wat er zich verder afspeelt in de stuga, ons vakantiehuisje, dringen gefilterd tot me door. ‘Bas, ga je mee naar het meer? Daar ligt een vlot met een huisje erop. Kunnen we mooi mee varen.’ ‘Nu niet, ik zit te lezen. Morgen misschien.’ ‘Pap, jij dan?’ ‘Ik ga nu wel met je mee, want morgen wil ik naar drieduizend jaar oude rotsschilderingen.’ ‘Dat kan niet, want morgen gaan we tennissen en 11 kilometer door het bos wandelen.’ ‘Nou, morgen is onze laatste dag hier. Kun je niet tennissen en wandelen op de volgende camping?’

Er wordt nagedacht. ‘Even aan mama vragen, want ik zou met mama gaan wandelen. Waar is ze eigenlijk?’ ‘Waar denk je, in de sauna natuurlijk.’

Inderdaad, mama ligt nog steeds in de sauna. Te ontgiften. Te genieten. En te mijmeren. Als ik single was, zou ik hier blijven. Dan zou ik nooit meer terug gaan naar Nederlandse files en slecht geventileerde gebouwen vol spaanplaat en parfumwalmen. Nu ga ik na zestien heerlijke dagen wel terug met mijn gezin. Thuis is het ook goed. Maar ik weet al waar ik volgend jaar in de zomervakantie naar toe wil: opnieuw naar Zweden.

Catherina