‘Meten is weten’ wordt wel gezegd. In de praktijk blijkt dat het toch vaak anders ligt. Zonder een goede opzet van een schadeonderzoek is de kans groot dat niet de juiste gegevens worden verzameld voor een juiste diagnose. Het WTA – Merkblatt 4-5-99/D ‘Beurteilung von Mauerwerk – Mauerwerksdiagnostik’ is een goede tool om te komen tot een verantwoorde onderzoeksopzet.

Voor een goede interpretatie van meetresultaten is het noodzakelijk de eisen en beperkingen te kennen die gelden voor het meten van het vochtgehalte van metselwerk en de bepaling van het zoutgehalte. Ook de invloed van het binnen- en buitenklimaat moet bij het stellen van de diagnose betrokken worden.

Er bestaan in het veld verschillende beoordelingscriteria voor het vochtgehalte in metselwerk. In kritische situaties zou de procedure uit NEN 2778-1991 Vochtwering in ‘gebouwen – Bepalingsmethoden’ gevolgd moeten worden.

Voor de beoordeling van het zoutgehalte in metselwerk zijn verschillende criteria in omloop. De onderlinge verschillen zijn zeer groot. Daar niet duidelijk is hoe de verschillen tot stand gekomen zijn, bestaat in de praktijk de neiging om de strengste te hanteren. In een tijdperk waarin opdrachtgevers weinig risico’s durven te nemen, lijkt dat een veilige keuze.